Dawna stolica wciśnięta między dwie wody

Rano, od razu pośniadaniu kierujemy się w stronę granicy. Typowe, graniczne, formalności. Wypełniamy kilka druczków i przechodzimy do Togo. Bez większych problemów.

Po drugiej stronie czeka nasz pierwszy kierowca, ale już nie służbową Acurą tylko swoim prywatnym sprawnym samochodem. Astra została z Josefem w Beninie.

Aného to miasto absolutnie wyjątkowe z dwóch powodów: geografii i historii.

Aného wygląda, jakby natura nie mogła się zdecydować, czy chce ląd, czy wodę. Miasteczko jest wciśnięte na wąskim pasie ziemi pomiędzy Oceanem Atlantyckim a Jeziorem Togo (Laguną). Woda jest tu wszędzie. Przejeżdżając przez most, z jednej strony widzisz wzburzone, słone fale uderzające o brzeg, a z drugiej – spokojną, niemal nieruchomą taflę laguny, po której suną pirogi rybaków. Ten kontrast jest hipnotyzujący.

Czuć tu ducha czasu. Aného było pierwszą stolicą Togo (za czasów niemieckich, a potem krótko francuskich). I to widać. Spacerując uliczkami, mijaliśmy stare, kolonialne budynki. Niektóre są pięknie odnowione, inne to malownicze ruiny, które powoli zjada tropikalna roślinność i słona bryza. Jest tu coś melancholijnego. W przeciwieństwie do handlowego chaosu Lomé czy Cotonou, Aného wydaje się senne, dostojne i ciche. Czas płynie tu wolniej.

Prawdziwe życie toczy się nad wodą. Obserwowaliśmy rybaków zarzucających sieci w lagunie – to widok, który nie zmienił się tu pewnie od setek lat.

To idealny "bufor" na wyciszenie po szalonym roadtripie przez dwa kraje. Siedzimy chwilę nad wodą, łapiemy ostatnie promienie słońca.

Zdjęcia (6)

Komentarze (0)