Przebijamy się przez skały, ale to Kpéwa skradła nasze serca!

Jadąc dalej na północ, nie sposób ominąć jednej z wizytówek Togo – Uskoku Aledjo (Faille d'Aledjo). To miejsce wygląda tak, jakby ktoś gigantyczną siekierą rozłupał górę na pół, żeby wcisnąć tam wstążkę asfaltu. Przejazd przez ten skalny wąwóz robi wrażenie – ściany wyrastają tuż przy oknach samochodu, a zakręty są tak ostre, że ciężarówki muszą się tu nieźle nagimnastykować.

Ale wiecie co? To tylko skała. Prawdziwa magia wydarzyła się chwilę wcześniej, w małej miejscowości Kpéwa.

Zatrzymaliśmy się w losowym, przydrożnym barze, żeby złapać oddech i kupić zimne, lokalne piwko (w tym upale to absolutne zbawienie!). Miejsce proste, totalnie nieturystyczne. W kuchni, czyli de facto pod wiatą, praca wre – rodzice przygotowują posiłki dla kierowców ciężarówek, obtłukując w moździerzach bulwy jamu, a wokół nich krząta się gromadka dzieci.

Chyba rzadko zatrzymują się tu "białe twarze", bo nasza obecność wywołała istną sensację. Ale nie taką nachalną, "daj mi dolara". To była czysta, dziecięca ciekawość i radość.

Gdy dzieciaki nas zobaczyły, bariery pękły w sekundę. Same podbiegły, prosząc o... zdjęcie z nami! Zaczęły się wygłupy, pozowanie jak zawodowi modele i spontaniczne tańce. Ich energia była zaraźliwa. Te szczere, szerokie uśmiechy, błysk w oku i radość z tak błahej rzeczy, jak wspólna fotka na telefonie...

Patrząc na te roześmiane buzie, zapomnieliśmy o słynnym uskoku, który przed nami. To jest właśnie to słynne "coś", dla którego jeździ się do Afryki. Skały są piękne, ale to ludzie i takie przypadkowe spotkania tworzą wspomnienia, które zostają na całe życie.

Wjeżdżamy do regionu Kara z sercami pełnymi ciepła (i kartami pamięci pełnymi uśmiechów!).

Zdjęcia (9)

Komentarze (0)