Witaj Białorusio

Sprawdzając długość oczekiwania na odprawę online wybieramy najbliższe nam przejście z Białorusią w Sławatyczach. Przed nami tylko kilka samochodów, ale korytarz unijny wolny. Polska odprawa trwa tylko jedna chwilę: "Dokąd? Po co? Powodzenia!" Po stronie białoruskiej już nie jest tak szybko. Już nie jesteśmy uprzywilejowani. Czekamy grzecznie na swoją kolej. Generalnie wygląda to bardzo podobnie jak na granicy z Rosją. Te same deklaracje, te same papiery. Pierwszy pogranicznik daje nam "obiegówkę" z naszym numerem rejestracyjnym i ilością pasażerów w samochodzie, każdy kolejny podbija tam swój stempel i na końcu przy ostatnim szlabanie oddajemy to, żeby móc wyjechać. Najpierw kontrola paszportowa. Wypełniamy karty migracyjne. Karta po białorusku z angielskimi, mniejszymi podpisami. Wypełnia to każdy. Jeśli jest się powyżej pięciu dni (nie licząc dnia wjazdu) to trzeba na odwrocie tej karty zbierać potwierdzenia hoteli (hotelu) gdzie się mieszkało. My na Białorusi będziemy tylko pięć dni. Następny jest celnik. Rozmawia tylko z kierowcą. Należy wypełnić deklarację celną na samochód. Niestety jest tylko po rosyjsku (przynajmniej tutaj innej nie mieli). Za 9.90 rubla deklarację może wypełnić za nas sympatyczna pani w okienku obok. Można za to zapłacić kartą lub wymienić obcą walutę na ruble białoruskie u kolejnej sympatycznej pani w kolejnym okienku. Generalnie nie jest trudno. W międzyczasie z nudów jakiś celnik pokazuje nam mapę Białorusi i tłumaczy które drogi są płatne i gdzie mogę kupić BellTolla, czyli urządzenie które opłaca naszą podróż po białoruskich drogach. O tym za chwilę. Gdy już wszystko wypełnione, bagaże pobieżnie przegrzebane można jechać dalej. Oddajemy naszą "obiegówkę" ostatniemu który podnosi szlaban i opuszcza kolce i witamy się z Białorusią.
Co do wspomnianego BellTolla. Najlepiej wykupić go najszybciej jak się da. Obwodnice Brześcia są jeszcze darmowe, więc my udaliśmy się na miasto i do naszego noclegu i zostawiliśmy sobie to na jutro, niestety. Rano okazało się, że Brześć znowu najechali Niemcy. Było ich ze dwadzieścia kamperów i nikt nie wie co się w nich mieści. Kolejka taka, że nawet Białorusini łapali się za głowę. Na granicy zeszło nam około godziny a wykupienie e-myta jakieś półtorej. Od każdego zbierane są dokładne dane z paszportu, dowodu rejestracyjnego i składa się jakieś siedem podpisów. Na szczęście ci ludzie są naprawdę życzliwi i pomocni. Spodziewałem się obsługi jak w barze mlecznym z Misia a tutaj jest uśmiech, jest spokój i wszystko można omówić bez rosyjskiego z mojej strony i angielskiego z ich. Jakoś tak tylko po rozmowie ręce bolą ;) Za BellTola płaci się kaucję (około 90 zł) i trzeba go doładować minimum 25 euro. Gdy się wyjeżdża z kraju oddaje się urządzenie i kaucja oraz to co pozostało niewyjeżdżone wraca na kartę. Gdy już wszystko załatwione, naklejamy magiczne pudełeczko na szybę i jedziemy dalej.

Pierwsze wrażenia są kompletnie inne od naszych wyobrażeń, oczekiwań i stereotypów. Drogi szerokie, gładkie, proste i ruch niemal zerowy. Ludzie bardzo pomocni, uprzejmi. Kierowcy prowadzą grzeczniej niż na Słowacji. Żadnej policji na drogach, czy patroli na mieście.

PS. My już wróciliśmy, plan zrealizowany w 100%. Wszędzie był dobry internet ale nie było czasu. Towarzystwo zacne to i sympatyczniej było posiedzieć przy piwku czy winie niż przy internecie. Teraz powolutku postaram się nadrobić zaległości.

Komentarze (3)